Ryan Coogler omawia bluesa, irlandzką muzykę i jego miłość do złoczyńcy wampirów w grzesznych

Najnowszy film reżysera Ryana Cooglera, „Sinners”, wykracza poza typowy gatunek horroru wampirów, zanurzając widzów w bogatym krajobrazie kulturalnym Mississippi w latach 30. XX wieku. Film wyjątkowo wykorzystuje moc bluesa, historycznie krytykowaną jako „muzyka diabła”, aby zagłębić się w życie swoich głównie afroamerykańskich postaci, przedstawionych przez Michaela B. Jordana jako bliźniacy bracia Smoke and Stack.

W swojej świeżącej recenzji dla IGN Eric Goldman podkreśla, w jaki sposób „grzesznicy” pulsują z siłą napędową muzyki, zaczynając od bluesa wykonanego przez Sammie (Miles Caton) i Delta Slim (Delroy Lindo) na miejscu braci. Coogler po mistrzowsku używa tego muzycznego tła, aby zilustrować uniwersalne znaczenie muzyki, łącząc ludzi w pokoleniach i tłach, nawet jeśli nie świadomie śledzą jej linii. Film przyciąga intrygującą parallę między bluesem a irlandzkimi melodiami ludowymi przywódcy wampirów Remmick (Jack O'Connell), pokazując, w jaki sposób muzyka z obu kultur odzwierciedla ich wspólne historie ucisku kolonialnego.

Wykorzystanie przez Cooglera afroamerykańskiego bluesa i irlandzkiej muzyki ludowej służy jako obiektyw, przez który bada bolesną przeszłość zarówno ludzi, jak i wampirów. Te elementy muzyczne otrzymują spektakularne fragmenty w całym filmie, tworząc to, co Goldman opisuje jako „muzyczne sąsiednie” momenty, które pozwalają widzom doświadczyć tego, jak muzyka odzwierciedla czas i uwieczni swoich twórców.

W niedawnym wywiadzie dla IGN Ryan Coogler omówił znaczenie bluesa i muzyki irlandzkiej w „grzesznikach”, wyróżniających się sekwencjach muzycznych filmu oraz osobistego związku z złoczyńcą Vampire, Remmick, podobnym do jego przywiązania do Killmonga w „Czarnej Pantery”. Poniższe fragmenty wywiadu zostały zredagowane dla jasności.

Ryan Coogler: Blues Music in „Sinners” to potwierdzenie pełnej ludzkości bohaterów. Uzupełnia kościół, reprezentujący duszę, podczas gdy blues przemawia do ciała, duszy i ciała. Uznaje ból, pożądanie seksualne i gniew nieodłącznie związany z ludzkimi doświadczeniami. Blues Music to bunt przeciwko opresyjnym warunkom, przed którymi stanęły te postacie, świętując ich odporność i piękno swojej ludzkiej kondycji. W stawie Juke zapewnia ludziom bezpieczną przestrzeń do wyrażania swoich prawdziwych ja, wolnych od ograniczeń ich codziennego życia.

IGN: Jaki jest twój czytanie w społeczności wampirów? Łączą wszystkie osoby z różnych ras i pochodzenia, ale teraz są one raczej kolektywne niż indywidualne. Prawdopodobnie istnieje wiele sposobów interpretacji tego, co to znaczy.

Ryan Coogler: Chcę, aby „grzesznicy” rezonowali z publicznością w dowolny sposób. Dla mnie pisanie Remmick było głęboko osobiste, podobnie jak Killmonger w „Czarnej Pantery”. Wyobrażam sobie go jako mistrza wampira, badając dynamikę przywództwa w społeczności wampirów. Byłem podekscytowany przedstawieniem Remmicka jako kogoś, kto przeciwstawia się oczekiwaniom, ujawniając postać, której poglądy na temat rasy i tożsamości z góry przyjęte pojęcia, wspierając poczucie jedności i społeczności.

25 najlepszych filmów wampirów wszechczasów

26 zdjęć IGN: Moje dwie ulubione sekwencje w tym filmie to dwa wielkie utwory muzyczne. Juke Joint One, a potem wampiry również dostają swoje.

Ryan Coogler: Te sceny mają kluczowe znaczenie dla tematów filmu w społeczności i miłości. Przedstawiają, jak muzyka była aktem buntu zarówno kultur afrykańskich, jak i irlandzkich, oferując wgląd w radość i bunt tych społeczności. Sekwencja Juke Joint, nakręcona jako jeden er, gra z czasem, aby zaprezentować ponadczasowość muzyki i jej crossovery kulturowe. Podczas procesu pisania kluczowe było włączenie nadprzyrodzonych elementów poza wampiryzmem, wykorzystując język filmowy do przekazywania transcendentalnego doświadczenia świadczenia wirtuozo.

Galeria Sinners

12 zdjęć IGN: Sekwencja juke jest szczególnie niesamowita, ponieważ jest wystawiana jako jeden er. Bawicie się czasem i pokazujesz także crossover kulturowy. Wizualnie pokazujesz nam, w jaki sposób muzyka jest ponadczasowa, a przynajmniej to, co wydobywa ludziom, jest ponadczasowe. W którym momencie zdałeś sobie sprawę, że chcesz grać z czasem w tej scenie?

Ryan Coogler: Pomysł do zabawy z czasem przyszedł podczas procesu pisania. Chciałem przekazać transcendentne uczucie świadczenia występu wirtuozu, uniwersalnego ludzkiego doświadczenia. Kino jest moim językiem i przez niego starałem się uchwycić to uczucie wysadzenia muzyką, którą wspólna kultura Juke w latach 30. XX wieku zawarła jako akt buntu i świętowania.

IGN: Istnieje drugi zestaw muzyczny Tour de Force później, a z perspektywy wampirów przy użyciu tradycyjnej irlandzkiej muzyki ludowej.

Ryan Coogler: Irlandzka muzyka ludowa, podobnie jak Blues, jest bogata w kontrast. Piosenki takie jak „Rocky Road to Dublin” przekazują złamane serce z wigorem, odzwierciedlając odporność i bunt kultury afrykańskiej i irlandzkiej. Ten wspólny duch świętowania wśród przeciwności losu łączy wampira z ludem Clarksdale, podkreślając uniwersalny język muzyki i ludzką kondycję.