De nieuwste film van regisseur Ryan Coogler, "Sinners", overstijgt het typische vampier horrorgenre door kijkers onder te dompelen in het rijke culturele landschap van Mississippi in de jaren dertig. De film maakt gebruik van de kracht van de Blues, historisch bekritiseerd als 'The Devil's Music', om diep in het leven van zijn overwegend Afro-Amerikaanse personages te duiken, afgebeeld door Michael B. Jordan als de tweelingbroersrook en stapel.
In zijn gloeiende recensie voor IGN benadrukt Eric Goldman hoe "zondaars" pulsen met de levensader van muziek, beginnend met de blues uitgevoerd door Sammie (Miles Caton) en Delta Slim (Delroy Lindo) op de locatie van de broers. Coogler gebruikt deze muzikale achtergrond meesterlijk om de universele betekenis van muziek te illustreren, mensen over generaties en achtergronden te verbinden, zelfs als ze zijn lijn niet bewust traceren. De film trekt een intrigerende parallel tussen de blues en de Ierse folkmelodieën van de vampierleider Remmick (Jack O'Connell) en laat zien hoe muziek uit beide culturen hun gedeelde geschiedenissen van koloniale onderdrukking weerspiegelt.
Coogler's gebruik van Afro-Amerikaanse blues en Ierse volksmuziek dient als een lens waardoor hij de pijnlijke verleden van zowel mensen als vampieren onderzoekt. Deze muzikale elementen krijgen spectaculaire setstukken in de hele film, waardoor Goldman wordt gecreëerd als "muzikale aangrenzende" momenten waarmee publiek het publiek kan ervaren hoe muziek door de tijd heen weerspiegelt en zijn makers onsterfelijk maakt.
In een recent interview met IGN besprak Ryan Coogler de betekenis van blues en Ierse muziek in "Sinners", de opvallende muzikale sequenties van de film en de persoonlijke connectie die hij voelde met de vampierschurk, Remmick, verwant aan zijn gehechtheid aan Killmonger in "Black Panther." De volgende fragmenten uit het interview zijn bewerkt voor duidelijkheid.
** IGN: Kun je praten over wat bluesmuziek betekent voor deze wereld en deze personages? **Ryan Coogler: Blues Music in "Sinners" is een bevestiging van de volledige mensheid van de personages. Het is een aanvulling op de kerk, die de ziel vertegenwoordigt, terwijl de blues spreekt tot het lichaam, de ziel en het vlees. Het erkent de pijn, seksueel verlangen en woede inherent aan menselijke ervaringen. Blues Music is een opstand tegen de onderdrukkende omstandigheden waarmee deze personages geconfronteerd werden, waardoor hun veerkracht en de schoonheid van hun menselijke conditie vieren. In een juke joint biedt het een veilige ruimte voor mensen om hun ware zelf uit te drukken, vrij van de beperkingen van hun dagelijkse leven.
IGN: Wat is uw lees over de vampiergemeenschap? Ze brengen al deze mensen van verschillende rassen en achtergronden samen, maar nu zijn ze een collectief in plaats van individu. Er is waarschijnlijk veel manieren waarop mensen kunnen interpreteren wat dat betekent.
Ryan Coogler: Ik wil dat "zondaars" resoneren met het publiek op welke manier ze nodig achten. Voor mij was het schrijven van Remmick diep persoonlijk, net als Killmonger in "Black Panther." Ik zag hem als een meester -vampier en onderzoekde de dynamiek van leiderschap binnen de vampiergemeenschap. Ik was enthousiast om Remmick af te schilderen als iemand die verwachtingen tart, een personage onthullen wiens opvattingen over ras- en identiteitsuitdaging vooroordelen op voorlopige noties, een gevoel van eenheid en gemeenschap bevorderen.
25 beste vampierfilms aller tijden
26 afbeeldingen
IGN: Mijn twee favoriete sequenties in deze film zijn de twee grote showstopping muzikale setstukken. De juke joint en dan krijgen de vampieren ook die van hen.
Ryan Coogler: Die scènes staan centraal in de thema's van de film van gemeenschap en liefde. Ze geven weer hoe muziek een daad van rebellie was voor zowel Afrikaanse als Ierse culturen, die een kijkje bieden in de vreugde en verzet van deze gemeenschappen. De Juke Joint-reeks, gefilmd als een één-ER, speelt met de tijd om de tijdloosheid van muziek en zijn culturele crossovers te presenteren. Het was cruciaal tijdens het schrijfproces om bovennatuurlijke elementen op te nemen die verder gaan dan vampirisme, met behulp van filmische taal om de transcendente ervaring van getuige te zijn van een virtuoze prestatie.
Zondaarsgalerij
12 afbeeldingen
IGN: De Juke Joint-reeks is bijzonder verbazingwekkend omdat deze wordt opgevoerd als een één-ER. Je speelt met de tijd en je laat ook de culturele crossovers zien. Visueel laat je ons zien hoe muziek tijdloos is, of in ieder geval wat het bij mensen naar voren brengt, is tijdloos. Op welk moment besefte je dat je met de tijd in die scène wilde spelen?
Ryan Coogler: Het idee om met de tijd te spelen kwam tijdens het schrijfproces. Ik wilde het transcendente gevoel overbrengen om getuige te zijn van een virtuoze prestatie, een universele menselijke ervaring. Cinema is mijn taal, en daarmee wilde ik dat gevoel van muziek worden weggeblazen, dat de juke -joint -cultuur in de jaren dertig belichaamde als een daad van verzet en feest.
IGN: Er is later dat tweede Tour de Force Musical Set-stuk, en het is vanuit het perspectief van de Vampires met behulp van traditionele Ierse volksmuziek.
Ryan Coogler: Ierse volksmuziek, net als de blues, is rijk aan contrast. Nummers als "Rocky Road to Dublin" brengen hartzeer over met kracht, weerspiegelen de veerkracht en verzet van zowel Afrikaanse als Ierse culturen. Deze gedeelde geest van viering te midden van tegenspoed verbindt de vampierremmick met de mensen van Clarksdale, met de aandacht van de universele taal van muziek en de menselijke conditie.