"New Oblivion: Remake -uiterlijk, Remaster -gameplay"

Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was mijn eerste reactie pure ongeloof. De reis van 2006 naar Tamriel, eenmaal gemarkeerd door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige graslanden, is nu omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel tot nu toe. Geconditioneerd door een geschiedenis van underwhelming HD -remasters - denk aan de legendarische editie van het Mass Effect en Dark Souls Remastered, die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -tegenhangers - zag de keizerlijke stad die ik bijna twee decennia geleden verkende in Unreal Engine 5 met ray tracing was niets minder dan verbaasd. Maar de verbeteringen stoppen niet bij visuals; De game heeft ook verbeterde gevechten, RPG -systemen en tal van andere verbeteringen. Het leidde me ertoe vragen te vragen of Bethesda en de ontwikkelaar, virtuo's, het verkeerd hadden genoemd. Moet dit niet Oblivion *remake *worden genoemd?

Ik was niet de enige met deze gedachte. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, een senior game -ontwerper op de originele Oblivion, merkte op dat "ik weet niet zeker [het woord] Remaster doet het eigenlijk recht." Maar na een aantal uren te hebben gespeeld, werd het duidelijk dat ondanks zijn remake-achtige uiterlijk, Oblivion Remastered fundamenteel speelt als een remaster.

De redenen achter het remake-achtige uiterlijk van Oblivion zijn eenvoudig: virtuo's hebben uitgebreid werk verricht en "elk actief helemaal opnieuw" opnieuw ontwerpen. Alles wat je op het scherm ziet, van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen, is gloednieuw. Deze revisie brengt het spel naar moderne grafische normen met prachtig gestructureerde landschappen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat realistisch de gamewereld beïnvloedt bij elke pijl- en wapenstaking. Zelfs de NPC's, hoewel bekend vanaf 2006, zijn volledig nagebouwd. Deze aanpak is gericht op uitmuntendheid volgens 2025 -normen in plaats van eenvoudigweg de nostalgie van het origineel opnieuw te creëren. Als ik dit had gezien voordat de geruchten van de remaster begonnen, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6.

Maar het gaat niet alleen om de visuals. Gevecht is aanzienlijk verbeterd, waardoor Swordplay zich aantrekkelijker voelt dan ooit. De camera van de derde persoon heeft nu een functionele reticule en elk menu, van de Quest Journal tot dialoog en minigames, is vernieuwd. Het oorspronkelijke problematische nivelleringssysteem is vervangen door een meer logische hybride van Oblivion en Skyrim's benaderingen, en spelers kunnen eindelijk sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -upgrades is het gemakkelijk om te denken dat we in remake -territorium zijn, nietwaar?

Het gebruik door de industrie van termen als "remake" en "remaster" kunnen verwarrend zijn. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto-trilogie blijven bijvoorbeeld onmiskenbaar blocky PlayStation 2-tijdperk games, zij het met opgehaalde texturen en moderne verlichting. Aan de andere kant heeft de crash Bandicoot N. Sane Trilogy, ook wel een remaster genoemd, volledig nieuwe grafische activa, die lijkt op een modern spel. De term "remake" is nog dubbelzinniger: Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls zijn helemaal opnieuw opgebouwd, maar blijven trouw aan de oorspronkelijke ervaringen, terwijl Resident Evil 2 vasthoudt aan zijn oorspronkelijke structuur maar de gameplay opnieuw ontwerpt. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte veranderen ondertussen radicaal het ontwerp, het script en het verhaal. Deze voorbeelden benadrukken het ontbreken van duidelijke definities in de industrie.

Historisch gezien werd een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters beperktere upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Deze definities raken echter verouderd. Een meer passende moderne definitie kan zijn dat een remaster een grafische revisie is die het ontwerp van de originele game behoudt met een aantal verbeteringen in de kwaliteit van leven, terwijl een remake de game vanaf de grond opnieuw ontwerpt. Dit zou Demon's Souls en de aankomende Metal Gear Solid categoriseren: Delta als remasters, die de term "remake" reserveren voor games die aanvoelen als nieuwe interpretaties van oude ideeën.

Dus, is de nieuwe versie van Oblivion een remake of een remaster? Na het slechts een uur te hebben gespeeld, is het duidelijk dat Oblivion Remastered toepasselijk wordt genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het er gloednieuw uit laten zien, behoudt het de kerngameplay en mechanica van het 20-jarige origineel. Bethesda legde uit: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De essentie van dat vorige tijdperk is overal duidelijk. Het zit in de laadschermen die achter bijna elke deur opduiken, de verbijsterende overtuiging -minigame die nog steeds verbroken aanvoelt van gesprekken ondanks de vernieuwde interface, en de simplistische stadsontwerpen die lijken op theaterets in plaats van authentieke bevolkingscentra. De NPC's bewegen nog steeds onhandig en spreken met de charme van een rudimentaire AI, en de gevecht, ondanks upgrades, blijft enigszins los en log. Bovendien behoudt het spel een lange lijst met bugs en glitches, bewaard in de geest van de eigenzinnige charme van het origineel.

Recente releases zoals Obsidian's Avowed Showcase De toekomst van belangrijke Elder Scrolls -elementen. De dynamische gevecht en benadering van exploratie maakt de mechanica van Oblivion Remastered aan het gedateerd. Toch biedt deze remaster nog steeds veel in 2025. De magie van zijn wereld blijft levendig, met zijn uitgestrekte velden gevuld met mysteries en eigenaardigheden. De ambitieuze kenmerken, zoals Dynamic Goblin Wars en een superieure queststructuur in vergelijking met Skyrim, zijn nog steeds intact. De ouderwetse nadruk op de vrijheid van de speler voelt verfrissend aan in een tijdperk waarin games spelers vaak te veel begeleiden. De gedetailleerde details van de vergetelheid tonen echter hun leeftijd. Er is een gebrek aan finesse in zijn dialoog en systeeminterconnectiviteit, en het niveauontwerp voelt oud. Een echte remake zou deze elementen hebben bijgewerkt, maar dit project gaat over het herbeleven van het verleden. Daarom is het inderdaad Oblivion *geremastered *.

Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts en scripts, terwijl remasters bestaande films verbeteren om te voldoen aan de moderne kwaliteitsnormen. De 4K -restauraties van klassiekers zoals Jaws en The Godfather zien er ongelooflijk uit, maar blijven producten van hun tijd. Evenzo duwt Oblivion de visuele kwaliteit tot zijn grenzen met behulp van het meer flexibele medium van videogames om zijn "exterieur" in een nieuwe motor opnieuw te maken. Toch blijft het onder deze nieuwe schaal een product van de jaren 2000. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van erop te staan ​​dat het een remake is, moeten we het zien als de benchmark voor remasters van andere grote AAA -ontwikkelaars. Dit is de standaard die Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, niet alleen een opgeruimde heruitgave. Dit is wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn, geen geldgreep. Er is niets cynisch aan Oblivion Remastered. Het ziet eruit als een remake gemaakt met passie, maar speelt als een remaster bewaard door toegewijde fans, en dat is precies hoe het zou moeten zijn.