Doom ma swój moment halo z ciemnymi wiekami

Nigdy nie spodziewałem się, że Doom: The Dark Eges wywołałby wspomnienia o Halo 3, ale w połowie praktycznego demo z gotyckim prequelem ID Software, znalazłem się na smoku cyborgu, uwalniając ostrzał z pistoletu maszynowego na demonicznej barce bitwy. Po zniszczeniu jego defensywnych wieżyczek wylądowałem na statku bestią, naładowałem dolne pokłady i zamieniłem załogę w zakrwawiony bałagan. Chwilę później Warmachine został zatarty, gdy przebiłem się przez jego kadłub, skacząc z powrotem na smoka, aby kontynuować moją krucjatę przeciwko maszynom piekielnym.

Fani kultowej strzelanki Xbox 360 Bungie rozpoznają podobieństwo do napaści mistrza naczelnego na zbiorniki Skarabinowe Przymierza. Hornet podobny do helikoptera został zastąpiony holograficznym smokiem, a gigantyczny mech ognia laserowego przez okultystyczną latającą łódź, ale esencja pozostaje: lotnicza napaść przechodzi w niszczycielską akcję pokładową. Zaskakujące, że nie był to jedyny moment, który powtórzył Halo. Podczas gdy rdzeń bojowy Mrocznych Epes jest niewątpliwie skazany, projekt kampanii ma wyraźny charakter „Późnego 2000 roku”, z skomplikowanym przerywnikiem filmowym i naciskiem na nowość rozgrywki.

W ciągu dwóch i pół godziny grałem na cztery poziomy zagłady: ciemne wieki. Pierwszy poziom, otwieracz kampanii, odzwierciedlał ciasno, skrupulatnie zaprojektowane poziomy Doom (2016) i jego kontynuację. Kolejne poziomy wprowadziły mnie jednak do pilotowania kolosalnego mecha, latania wspomnianego smoka i poruszania się po szeroko otwartym polu bitwy wypełnionym tajemnicami i potężnymi minibosami. Oznacza to znaczne odejście od tradycyjnego koncentracji Doom na mechanicznej czystości, zamiast tego przypominające takie jak Halo, Call of Duty, a nawet stare gry Jamesa Bond, takie jak Nightfire, które są znane z scenariuszy i nowatorskiej mechaniki.

Ten kierunek jest intrygujący do zagłady, zwłaszcza biorąc pod uwagę serię po odchyleniu się od takich elementów. Anulowanego Doom 4 miał przypominać Call of Duty, nie tylko w nowoczesnej estetyce wojskowej, ale także w skupieniu się na postaciach, kinowej historii i scenariuszach. Po latach rozwoju ID Software zdecydowało, że te pomysły nie pasowały do ​​serii, zamiast tego decydując się na bardziej ukierunkowane Doom (2016). Jednak tutaj jesteśmy w 2025 r., A mroczne wieki obejmują te elementy.

Szybkie tempo kampanii są przerywane nowymi pomysłami na rozgrywkę przypominającą najbardziej innowacyjne momenty Call of Duty. Moje demo zaczęło się od długiej, skomplikowanej przerywnika przerywnika ponownie wprowadzającego królestwo Argent D'Or, bogatych Maykrs i nocnych strażników-rycerzowych braci z zagłębienia Zagłady. Slayer jest przedstawiany jako przerażająca legenda, zagrożenie na poziomie nuklearnym. Podczas gdy ta wiedza jest znana entuzjastom zagłady, którzy zagłębili się w wpisy kodeksu poprzednich gier, głęboko kinowe podejście wydaje się nowe i przypominające Halo. Trwa to do poziomów, z NPC Night Sentinels rozproszone po środowisku, podobnie jak Marines ONZ. Chociaż nie walczą z tobą na poziomach, w których grałem, istnieje silniejsze poczucie bycia częścią armii, podobnie jak mistrz szef prowadzący.

Wprowadzająca przerywnik przerywnika ma znaczącą pracę postaci i okaże się, czy tego właśnie potrzebuje. Wolę subtelne opowiadanie o poprzednich grach, przekazywane przez projektowanie środowiska i wpisy kodeksu, z filmami zarezerwowanymi dla głównych ujawnień, jak w Eternal. Jednak przerywniki przerywnikowe w ciemnych wiekach dobrze służą swoim celowi: ustawiają misje bez przerywania intensywnego przepływu Dooma.

Są jednak inne przerwy. Po misji otwierającej, która zaczyna się od czystej rzezi strzelby i kończy się parami piekielnymi rycerzami przy użyciu nowej tarczy Slayera, znalazłem się w kokpicie Pacyfiku przypominającego Pacyfiku Atlan Mech, wrestlingu demonicznego Kaiju. Potem szybowałem na cybernetycznym smokowi, zdejmując barki bitwy i umieszczanie pistoletu. Te ściśle skrypowe poziomy powodują znaczącą zmianę, wprowadzając pomysły na rozgrywkę przypominające najbardziej pamiętne sekwencje Call of Duty, takie jak misja strzelanowa AC-130 Modern Warfare lub walka psów Infinite Warfare. Atlan jest powolny i ciężki, dzięki czemu armie piekła wyglądają jak miniatury Warhammer, podczas gdy smok jest szybki i zwinny, oferując inne wrażenia, które jest dalekie od klasycznego zagłady.

Wiele najlepszych kampanii FPS rozwija się w tej odmianie. Half-Life 2 i Titanfall 2 ustanowiły standard, a mieszanka sekwencji pojazdów i na stóp Halo dodaje bogatej konsystencji. Nie jestem jednak pewien, czy to zadziała dla zagłady. Ciemne wieki, podobnie jak Eternal, to złożona strzelanka, która wymaga ciągłej uwagi, gdy tkasz razem strzały, rzucania tarczy, paczki i brutalne kombinacje w zwarciu. Natomiast sekwencje mech i smoczy wydają się mniej wciągające, prawie jak doświadczenia na szynach z walkami przypominającymi QTE.

W Call of Duty przejście na czołg lub strzelanie działa, ponieważ złożoność mechaniczna nie jest daleka od misji na stóp. Jednak w mrocznych wiekach istnieje wyraźny podział między stylami rozgrywki, podobny do ucznia gitary gimnazjum grającej u boku Eddiego Van Halen. Podczas gdy podstawowa walka Dooma pozostaje gwiazdą, kiedy pokonuję gigantycznego demona z moczem napędzanym rakietą, nie powinienem pragnąć powrotu na ziemię z podwójną strzelbą.

Moja ostatnia godzina gry wprowadziła „Siege”, poziom, który skupia się na wyjątkowej strzelaninie ID, ale rozszerza zwykle klaustrofobiczny projekt Dooma na rozległe otwarte pole bitwy. Cel, aby zniszczyć pięć portali Gore, przypomina misje Call of Duty, ale przypomniał mi również Halo-wielka skala tej mapy w porównaniu do ściślejszych tras poziomu otwierającego wywołuje kontrast między środowiskiem wewnętrznym i zewnętrznym Halo. Tutaj doskonałe systemy strzelanek podstawowe otrzymują nowy kontekst w większych przestrzeniach, co wymaga przemyślenia skutecznego zakresu każdej broni, użycia ataków ładowania w celu zamykania rozległych odległości i zatrudniania tarczy do odchylenia artylerii z dużych armat zbiorników.

Rozszerzanie przestrzeni zagrań Dooma może prowadzić do nieokreślonych momentów - odczułem, że cofam się i zapętlałem pustymi ścieżkami, co zakłóca tempo. Chciałbym zobaczyć, jak mroczne wieki bardziej zawierają smoka, używając go jak banshee, aby latać przez pole bitwy, padać w dół ognia i nurkować w bitwy miniboss, utrzymując tempo i bardziej płynnie integrując smoka.

Pomimo ogólnego kształtu pełnej kampanii fascynuje mnie zmartwychwstanie i reinterpretacja pomysłów, które zostały uznane za nieodpowiednie dla serii. Wydano niewiele anulowanego Doom 4, ale w raporcie Kotaku z 2013 r. Wspomniano o „Scenariuszach Set Set” i „obowiązkowej sceny pojazdu”, co jest dokładnie tym, co widzimy w sekcjach Atlan i smoka-mechanicznie proste sekwencje scenariusze przypominające strzelanki Xbox 360.

W wywiadzie NOClip 2016 Marty Stratton z ID Software potwierdził, że Doom 4 był „znacznie bliżej czegoś w rodzaju [Call of Duty]. Dużo więcej filmów, o wiele więcej historii. Dużo więcej postaci wokół ciebie, z którymi jesteś w trakcie rozgrywki”. Wszystko to zostało złomowane, dzięki czemu intrygujące jest widzenie, jak te elementy powracają w ciemnych wiekach. Kampania zawiera duże zestawy akcji, bujnie renderowane zdjęcia, szerszą obsadę postaci i znaczącą wiedzę.

Pytanie brzmi teraz: czy te pomysły zawsze były złe do zagłady, czy też byłyby niewłaściwe, kiedy zbyt uważnie przypominały Call of Duty? Chociaż część mnie pozostaje sceptyczna, jestem również podekscytowany próbą ID Software zintegrowania tych elementów z nowoczesną formułą Doom.

Rdzeń ciemnych wieków pozostaje walka na stóp, broni. Nic w demo nie sugerowało, że nie będzie to centralny punkt, a wszystko, co grałem, potwierdziło, że to kolejna fantastyczna renowacja rdzenia Dooma. Wierzę, że sama to może wesprzeć całą kampanię, ale oprogramowanie ID ma inne plany. Niektóre z nowych pomysłów wydają się cienkie, wzbudzające obawy, że mogą się z tym pogorszyć, a nie poprawić. Jednak wciąż jest o wiele więcej do zobaczenia, a tylko czas na kontekstualizuje te misje demonstracyjne. Z niecierpliwością czekam na 15 maja, nie tylko po to, by powrócić do niezrównanej strzelaniny ID, ale aby zaspokoić moją ciekawość: Is Doom: The Dark Ages to dobrze wykonana kampania FPS z końca 2000 roku lub rozczarowana?